Opis
OPIS GATUNKU
Prohierodula ornatipennis jest z rodziny mantidae i rodzaju Prohierodula. Występuje w Togo, Ghanie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Kongo, Nigerii, Sierra Leone i na wyspie Bioko.
Samice osiągają ok 8 cm. Na uwagę zasługuje zaś ich kolorystyka.
Gdy są samice są spokojne, niewiele je odróżnia od rodziny mantidae. Są najczęściej zielone, często w kolorze wpadającym w niebieski. Samice mają najczęściej jednolite pokrywy skrzydeł, z jedną jasną stygmą w 1/3 ich długości. Często widoczne są również brązowe przebarwienia. Na przedramionach odnóży chwytnych ma około siedmiu białych wypustek – kolców wyraźnie odróżniających się kolorem od reszty tego odnóża.
Gdy dorosła modliszka przybiera postawę obronną, rozpościera skrzydła i wtedy naszym oczom ukazują się intensywnie żółto-pomarańczowe, ogniste skrzydła z dużą, czarna plamą po środku. Te intensywne kolory mają za zadanie odstraszać potencjalnych drapieżników.
Samce są nieznacznie mniejsze od samic, bywają nawet równej długości, zaś są, jak zwykle, smuklejsze. Kolor pokryw skrzydeł jest najczęściej różny od samic i przybiera marmurkowy deseń, jak u samców Polyspilota aeruginosa, co czyni je również bardzo atrakcyjnymi.
WARUNKI HODOWLANE
Temperatura: 24-28°C w dzień, minimum 18°C w nocy.
Wilgotność: Wieczorem wilgotno (70% +), gatunki żyjące głównie na skraju lasu tropikalnego.
ŻYWIENIE
Pokarm: owady latające, dla nimf muszki owocówki D. melanogaster/hydei, dla starszych muchy z rodziny plujkowatych wychodowane z larw wędkarskich (pinka niefarbowana – Calicila skórnica/mucha zielona Lucilia skórica – Lucilia sericata lub robak biały – Plujka burczało (Calliphora vomitoria). Dorosłe muchy trzeba nakarmić owocami lub miodem, przed podaniem. Samice są szczególnie żarłoczne, zatem łatwo, także atakują karaczany tureckie, czy zielone, dopasowane do ich wielkości. Pokarm należy jednak różnicować. Pomimo, iż są to modliszki z rodziny mantidae, nie polecamy karmienia ich świerszczami. Nie jest to dla nich naturalny pokarm i mogą nie być dostosowane do trawienia z nich stwardniałej chityny.
TERRARIUM
Terrarium wyposażone w bardzo dobrą wentylację góra bok (tu dziurki się nie sprawdzą). Dla utrzymania dobrego poziomu wilgotności warto pojemnik wyposażyć w wilgotny torf. Mogą mieszkać w wystroju z żywymi roślinami tropikalnymi lub półtropikalnymi (skrzydłokwiaty, hedery, fikusy), zaś należy pousuwać niskie liście i zadbać o dużą przestrzeń dla wylinek. Dedykowane terrarium minimalne, zarówno dla dorosłej samicy, jak i samca – 15/20 cm, gdy podłoże nie zajmuje więcej niż 3 cm.
HODOWLA GRUPOWA
Nimfy są mało agresywne wobec siebie tylko do stadium L3. Można je trzymać razem, gdy mają nieograniczony dostęp do pokarmu. Po tym stadium należy je rozdzielić. Modliszki te NIE nadają się zatem do hodowli grupowej, choć są mniej agresywne wobec siebie, w niskich stadiach, niż Sphodromantis, Hierodula, Rombodera, czy Polyspilota.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.