Hierodula membranacea

Opis

Hierodula membranacea – modliszka z rodziny mantidae naturalnie występuje w całej południowo-wschodniej Azji, a szczególnie w Indiach, Chinach, Indonezji, na Jawie i Sri Lance.

Jest to jeden z dedykowanych gatunków do rozpoczęcia przygody z hodowlą modliszek, po warunkiem, że rozpoczyna się od stadium L3.

OPIS GATUNKU

Gatunek ten charakteryzuje duża różnorodność pod względem barw – najczęściej występują osobniki zielone, żółte i brązowe. Dymorfizm płciowy jest zauważalny w stadium Imago. Samice osiągają od 9 do do 11 cm długości, zaś samce są smuklejsze i dorastają do 8 – 9 cm.

Modliszki te charakteryzują się agresją i aktywnym poszukiwaniem pokarmu.

Na uwagę zasługuje obserwowany u tych modliszek kanibalizm wobec samców. Samice często, podczas kopulacji, odgryzają samcom głowę, a ciało samca same przenoszą w kierunku odwłoka, aby doszło do kopulacji (owady bez głowy żyją dość długo i pozostają aktywne). Tym samym modliszki te „zapracowały” na opinię wszystkich modliszek.

Czasem można obserwować również taniec godowy samców. Polega na trzepotaniu skrzydłami i obracaniu. Nie występuje często i nie wiadomo od czego zależy.

WARUNKI HODOWLANE

Od stadium L3 modliszka ta akceptuje duże zróżnicowanie pod kątem wilgotności i temperatur, choć optymalne jest utrzymywanie wilgotności na poziomie 60-70% oraz temperatury w dzień 24°C i wyżej. W nocy może spaść poniżej 20°C. Nimfy klują się bardzo małe i nie są stabilne, zaś kluje się ich dużo. Wiele nimf pada z L1 na L2 (ok. 20-30%).  Dla zapewnienia im optymalnych warunków małe nimfy powinno się trzymać w dużych pojemnikach z dobrym wietrzeniem oraz stałym poziomem wilgotności na poziomie 70%.

KARMIENIE

Świeżo po wykluciu nimfy należy karmić muszkami owocówkami D. melanogaster oraz wylęgiem thermobii, gdyż są za małe na większy pokarm. Już od L2 potrafią zapolować na muszki D. hydei, choć nadal dedykujemy im mniejszy.

Od stadium L3 modliszki zaczynają wykazywać wobec siebie wysoki kanibalizm i niepohamowany apetyt. Można je karmić wylęgiem karaczana i małą thermobią. Należy uważać, aby nie przekarmić nimf, gdyż rzadko jedzą tyle ile potrzebują. Najczęściej jedzą wszystko, co mają.  Wraz z kolejnymi stadiami pokarm należy zwiększać. Dedykowane są karaczany tureckie, ćmy barciaka, karaczany zielone, a także świerszcze bananowe. W przypadku świerszczy nie można pozostawiać ich z modliszką w pojemniku, gdyż są agresywne i mogą modliszkę uszkodzić podczas snu lub wylinki. Nimfy, od stadium L3, potrafią polować na owady równe sobie wielkością.

HODOWLA GRUPOWA

Modliszki te mogą mieszkać razem w stadiach L1 i L2, pod warunkiem zapewnienia dużej ilości pokarmu, dużego pojemnika oraz gałęzi, czy bujnych roślin. Od stadium L3, pomimo zapewnienia im opisanych warunków, zaczynają aktywnie poszukiwać rodzeństwa i je zjadać.

Modliszki te nie nadają się do hodowli grupowej.