Afrykańska modliszka motylowa – Pseudocreobotra wahlbergii

Opis

OPIS GATUNKU

Pseudocreobotra wahlbergii to modliszka z rodziny Hymenopodidae. W języku polskim przyjęła się jej nazwa zwyczajowa „/afrykańska/ modliszka motylowa” lub „/afrykańska/ modliszka motyl”, zaś, w tłumaczeniu z angielskiego, funkcjonuje również nazwa: modliszka kolczasta. Jest to mała modliszka kwiatowa pochodząca z południowej i wschodniej Afryki. Przede wszystkim występuje na terenach równikowych, na obrzeżach lasów tropikalnych i poza nimi.

Dorosły osobnik ma kolczaste struktury na spodzie brzucha. Ma zmienny kolor, zazwyczaj jest biały lub jasno zielony, ale może być również zabarwiony na żółto, różowo lub czerwono. Ma dużą plamkę na przednich skrzydłach, która jest wewnątrz czarna, z zielono-kremową otoczką w kształcie ślimaka i jest otoczona zieloną plamą. Wewnętrzne skrzydła są pomarańczowe, a zewnętrzne tylne skrzydła są przezierne. Nimfy są czarne aż do trzeciego stadium.

Są wizualnie podobne do rodzaju Creobroter z Azji, ale należą do różnych podrodzin.

P. wahlbergii prezentuje charakterystyczny, dejmatyczny pokaz, w którym rozpościera swoje skrzydła, sprawiając, że wydaje się większa i wyraźnie wtedy eksponuje „ślimacze” plamki na nich. Czasem również porusza szybko skrzydłami, aż do słyszalnego furkotu, a plamki na ich skrzydłach migają wtedy hipnotycznie. To z pewnością odstrasza potencjalne drapieżniki. W niewoli stroszą się i furkoczą skrzydłami niezmiernie chętnie. Samce przejawiają również taki sposób zachowania w okresie godowym. To właśnie temu zachowaniu modliszki te zawdzięczają swoją polską nazwę zwyczajową.

Nimfy od L4 również mają umaszczenie obronne. Rozszerzają podniesiony odwłok, w odpowiedzi na zagrożenie, aby odsłonić pojedynczą plamkę widoczną na wierzchniej części ich odwłoka.

Dymorfizm płciowy

P. wahlbergii wykazują niewielki dymorfizm płciowy. Samice mają małe kolce u podstawy skrzydeł i sześć do siedmiu segmentów na brzuchu. Samice mają również nieco krótsze czułki, dłuższe skrzydła i potrzebują siedmiu wylinek, aby osiągnąć dojrzałość. Z drugiej strony samce nie mają kolców znajdujących się w pobliżu skrzydeł samicy, mają osiem segmentów brzusznych, krótsze skrzydła, dłuższe czułki i do osiągnięcia dojrzałości potrzebują sześciu wylinek.

Karmienie

W naturze jest dobrze zakamuflowana i jest idealną imitacją kwiatów, aby owady zapylające oszukiwały się i podlatywały do niej. Wolą zatem polować na owady latające, ale jeśli są niedostępne, zjedzą również biegające.

Modliszki motylowe preferują latające owady przez cały cykl życia. Nimfy L1 do L2 mogą być karmione muszkami owocowymi D. melanogaster, nimfy L2 – L4 muszkami owocowymi D. hydei, ale również rybikami, nimfy od L5 do Imago – muchami. Dorosłe też chętnie polują na samce, a nawet samice karaczana zielonego. Te modliszki mają silne chwytaki i duży apetyt, dlatego mogą poradzić sobie z dość dużą zdobyczą w porównaniu do ich rozmiarów ciała. Nie będą jednak gonić za ofiarą, ponieważ są owadami czatującymi – jak każdy owad stosujący mimikrę kwiatową lub suchych liści. Zamiast tego wolą pozostać całkowicie nieruchomo, udając część otoczenia i czekać na atak, gdy niczego nie podejrzewający owad przejdzie obok lub skusi się ich wyglądem.

 

Warunki hodowlane

Gatunek ten jest pospolity w niewoli i łatwy w hodowli. Na wolności modliszka żyje w ciągu dnia w temperaturach od 25°C do 30°C. W nocy może wytrzymać temperaturę co najmniej 18°C.

Pomimo, że P. wahlbergii toleruje różne warunki wilgotności, zbyt duża wilgotność może być dla nich śmiertelna, ponieważ jest szczególnie podatna na infekcje grzybicze, dlatego, w warunkach hodowlanych, zapewniamy jej wilgotność na poziomie 60% – 70% i dobrą wentylację (podobnie jak Hymenopus coronatus). 

Jak większość modliszek udających rośliny, chętnie będą korzystać z wystroju w terrariach i wpływa on pozytywnie na ich poczucie bezpieczeństwa, zaś nie jest koniecznością. Dedykujemy im terrarium 15/20 cm, minimalnie 10/15 cm z wystrojem tropikalnym. W przypadku, gdy wykonujecie go sami, dla nimf należy – jak zawsze – przemyśleć układ roślin i konarów, aby nie zakłócały poprawnych wylinek (usuwamy niskie liście z roślin, chyba, że są zbyt wiotkie, aby były kuszące do wylinek w wyższych stadiach, nie układamy konarów pod skosem, tylko w pionie, ewentualne rozgałęzienia poziome mogą pozostać tylko na wysokości umożliwiającej bezpieczną wylinkę pod lub nad nimi). 

Hodowla grupowa

Samicom P. wahlbergii zdarza się kanibalizm seksualny, choć to zależy również od osobniczego poziomu agresji. Niektóre (oczywiście najedzone) akceptują towarzystwo samca wiele dni, inne reagują od razu atakiem. Nimfy mają znikomy kanibalizm aż do czwartego stadium rozwojowego. Samce można trzymać w grupie do Imago.