Modliszka Brancsikia freyi – madagaskarski, suchy liść

Opis

OPIS GATUNKU

Brancsikia freyi (synonim: Brancsikia simplex) to modliszka z rodziny Majangidae i podrodziny Brancsikiinae. 

Gatunek ten, ze względu na duże podobieństwo i stosowaną mimikrę był umieszczony wcześniej w rodzinie Deroplatyinae, zaś, w ramach poważnej rewizji taksonomii modliszek, w roku 2019 uznano, że należą do rodziny odrębnej i stworzoną niniejszą rodzinę dla wielu madagaskarskich modliszek. Została odkryta i opisana po raz pierwszy (1893r.) przez Karla Brančik’a – węgierskiego lekarza i przyrodnika. Praktykował w Trenczynie, zajmował się również entomologią, malakologią i botaniką.

Modliszka ta występuje na terenach północnych Madaskaru.

Jest to modliszka wielkości około 6-7 cm, o złożonych wyrostkach i pokrywie skrzydeł oraz nietuzinkowej kolorystyce, aby jak najbardziej przypominać suchy liść. Występuje w kolorach od beżowego, do ciemno brązowego.

Dymorfizm płciowy jest widoczny już na etapie nimf (różny kształt tarcz na przedpleczu), zaś w dorosłości samce są smuklejsze, a ich pokrywy skrzydeł nie są tak rozłożyste, jak samic.

WARUNKI HODOWLANE

Madagaskar położony jest w strefie klimatu równikowego, jednak w różnych częściach wyspy panują odmienne warunki. Pora deszczowa występuje w miesiącach od grudnia do marca/kwietnia i w tym czasie klują się nimfy Brancsikia. Od L1 do L4 wymagają zatem wysokiej wilgotności z jednoczesną dbałością o dobrą cyrkulację powietrza, gdyż są wrażliwe na infekcje grzybicze. (w hodowlach sugerujemy nie przekraczać wilgotności 80% – najlepiej oscylować między 70, a 80% – tę zasadę należy stosować do wszystkich, wilgociolubnych modliszek, nawet Haania. Należy również zadbać – szczególnie przy tak wysokiej wilgotności – o bardzo dobrą wentylację góra – bok. Dziurki się tutaj nie sprawdzą!)

Modliszki te klują się w wielkości P. paradoxa, czy H. coronatus i muszki hydei są dla nich pokarmem odpowiedniej wielkości w tym stadium. Maluchy wykazują również dużą stabilność już od L1, zatem ryzyko padnięcia z L1 na L2 stanowi zaledwie 5-10%.

Wraz ze wzrostem modliszki można obniżać wilgotność, zaś polecamy, aby nie była niższa niż 50%. Starsze nimfy karmimy pokarmem latającym (muchy, motyle barciaka, samce karaczana zielonego).

Modliszki dobrze tolerują również karaczany tureckie, zaś – ponieważ nie polują aktywnie, są czatujące – trzeba im pomóc je znaleźć ;).

Modliszki dobrze rosną w terrariach z gałęziami, liśćmi, czy po prostu żywą rośliną. Czują się bezpiecznie, gdy są „dobrze schowane”, zaś nie jest to wymóg. Ważne, aby im usunąć niskie gałęzie, czy liście, aby nie przechodziły wylinek zbyt nisko nad podłożem.

Z pewnością nie należy ich wyciągać zbyt często, jak wszystkich modliszek stosujących mimikrę (udających jakąś roślinę), bo to naraża je na stres.

HODOWLA GRUPOWA

Podobnie jak Deroplatys desiccata, czy Phyllocrania paradoxa, modliszki mogą mieszkać w grupach. Kanibalizm zdarza się w przypadku braku łatwo dostępnego (latającego) pokarmu lub podczas konfliktu pomiędzy nimfami (złapanie tej samej muchy, czy chęć zajęcia przez dwie modliszki tego samego skrawka terenu).