Stagmomantis limbata – modliszka aztecka

Opis

autor zdjęć: Tomasz Oszust

OPIS GATUNKU

Stagmomantis limbata to modliszka z rodziny Mantidae. Występuje na terenie Arizony, od Teksasu do południowej Kalifornii, na północ do Kolorado i Utah, na południe do Meksyku.  Jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem modliszki Ameryki Północnej, Ten owad uznany jest za pożytecznego. Ma kolor zielony lub beżowy i dorasta do około 8 cm.

S. limbata jest jedną z największych modliszek występujących w Ameryce Północnej, chociaż jest znacznie mniejsza niż niektóre modliszki afrykańskie i azjatyckie, takie jak np. Sphodromantis, czy Hierodula . Płyta twarzowa (poniżej i między czułkami) jest około dwa razy szersza niż dłuższa, typowa dla rodzaju Stagmomantis, chociaż oczy są mniej wypukłe, niż np. u jej kuzynki z Karoliny Południowej, Stagmomantis carolina. Samice są najczęściej jasnozielone (często z żółtawym odwłokiem), ale zdarzają się też szare lub jasnobrązowe, z ciemną plamką pośrodku pokrywy skrzydeł, które nie zakrywają całkowicie szerokiego odwłoka. Wewnętrzne skrzydła mogą być żółte w kratkę lub paski.

Samce są smukłe, długoskrzydłe i zróżnicowane w kolorze, ale najczęściej są zielone i brązowe, z pofałdowanymi bokami pokryw skrzydeł, zielonymi i brązowymi wierzchołkami (mogą być jednolicie szare, brązowe, zielone lub jakakolwiek ich kombinacja). Odwłok bez widocznych ciemnych plam na górze. Skrzydła są przezroczyste, zwykle z mętnymi, brązowawymi plamami.

Zamieszkuje często otwarte, półpustynne tereny kryjąc się w wysokich krzewach lub drzewach. Często spotykana w zalesionych obszarach nadbrzeży, poboczy, kanionów, również w miastach.

ŻYWIENIE

Stagmomantis limbata są aktywnymi łowcami i podążają za pokarmem. Ich naturalnym pożywieniem są wszelkie zwierzęta, które modliszka ta jest w stanie schwytać. Potrafi polować nawet na małe jaszczurki, czy gryzonie. W hodowlach jednak nie polecamy eksperymentowania z kręgowcami. Dedykowanym dla pokarmem dla nimf L1/L2 są D. melanogaster, potem przechodzimy na pokarm „konkretniejszy”:  thermobia, wylęg karaczana. W wyższych stadiach możemy jej również podawać świerszcze, szarańczę, karaczany. Modliszka ta ma niepohamowany apatyt i brak preferencji pokarmowych – jak większość modliszek z rodziny Mantidae. 

WARUNKI HODOWLANE

Tej modliszce należy zapewnić większą przestrzeń życiową, niż to wynika z jej wielkości, gdyż lubi się poruszać i ma dość szeroki rozstaw odnóży. Sprawdzi się dla niej terrarium, jeśli z wystrojem, to półpustynnym (rośliny posadzone przy samej ścianie, aby nie przeszkadzały modliszce w wylinkach i nie zabierały przestrzeni, np. Sansevieria cylindrica – wężownica, a na podłożu niskie sukulenty) o wielkości minimalnej 17/25 cm. Wilgotność dla nimf powinna nie spadać poniżej 60%, zaś wyższe stadia adoptują się do różnych wilgotności od 35 do 70%. Temperatura 20 – 26 °C. Są łatwe w hodowli.

HODOWLA GRUPOWA

Już od L1 można zaobserwować pierwsze przypadki kanibalizmu, w wyższych stadiach modliszki te nie widzą różnicy pomiędzy pokarmem, a osobnikami swojego gatunku. Nie nadają się do hodowli grupowej.