Chlidonoptera lestoni – Modliszka motylowa z Ghany

Opis

Chlidonoptera lestoni to modliszka z rodziny Hymenopoidae i rodzaju Chlidonoptera, który obejmuje dwa gatunki: lestoni występującą endemicznie w regionie Aszanti i Kumasi, w Ghanie oraz vexillum, również endemicznie występującą w Lesie Kakamega, tropikalnym lesie deszczowym, położonym w hrabstwach Kakamega i Nandi w Kenii. 

Pomimo, iż modliszki z rodzaju Chlidonoptera występują tylko na określonych obszarach, nie jest wpisana na listę CITES, gdyż występują tam licznie.

OPIS GATUNKU

Chlidonoptera lestoni, to niewielka, licząca 4,5 – 5 cm modliszka kwiatowa, która jest podobna do innej, bardziej popularnej w hodowlach, jak również naturalnie występującej na znacznie większych obszarach Afryki, modliszki Pseudocreobotra wahlbergii. Można wysnuć nawet teorię, że modliszki te powstały z jednego, dawnego gatunku.

Podobnie, jak wahlbergii, na jej pokrywach skrzydeł widnieje kolisty wzór, zaś mniej ślimakowaty, bardziej przypominający „oczko”, pomarańczowy, z czarnymi akcentami.

U Chlidonoptera pokrywy skrzydeł są dodatkowo udekorowane krzyżującymi się pasami zieleni, a ich obrzeża są bardziej zaokrąglone. Intensywnie żółte lub pomarańczowe skrzydła mają ciemno-bordowy deseń, którego nie obserwujemy u Pseudocreobotra.

W Imago owady te są zatem do siebie podobne, zaś na tyle różne, że nie da się ich pomylić, nawet przez osobę niewprawną.

Nimfy zaś tych dwóch gatunków dla odmiany pomylić łatwo. W stadium L1 wyglądają identycznie, w wyższych stadiach mogą różnić się kolorem, gdzie Pseudocreobotra jest częściej biała, biało-różowa, a nawet filetowa, zaś nimfy Chlidonoptera pozostają częściej kremowo-zielono-beżowe. Nie jest to jednak regułą, zatem sam kolor nimf może wprowadzić w błąd. Jedyną różnicą, która nie pozostawia wątpliwości, jest kształt oczu, gdzie Chlidonoptera ma je bardziej okrągłe, zaś Pseudocreobotra lekko wydłużone. Cecha ta jest jednak do zaobserwowania przez wprawnych hodowców lub osobę wnikliwą i spostrzegawczą i to również dopiero w wyższych stadiach rozwoju.

POKAZY DAIMETYCZNE

Termin deimatic lub dymantic pochodzi od greckiego δειματόω (deimatόo), co oznacza „przestraszyć”.

Pokazy dejmatyczne to rodzaj póz, kształtów oraz ubarwienia blefującego zwierzęcia, które nie jest wyposażone w możliwość skutecznej obrony. Praktycznie wszystkie modliszki stosują tę taktykę w celu odstraszenia intruza. Większość z nich nie tylko stroszy skrzydła i unosi odnóża chwytne, ale również wiele z nich posiada jaskrawe ubarwienie, które sugeruje, iż są trujące (wiele trujących zwierząt jest jaskrawo umaszczonych), czy posiada plamki imitujące oczy jakiegoś drapieżnika, które odsłania w dejmatycznej pozie. Modliszki są naprawdę skuteczne w odstraszaniu lub chwilowym odwróceniu uwagi drapieżnika, dając sobie możliwość ucieczki.

Chlinodoptera lestoni, zupełnie, jak jej krewna Pseudocreobotra wahlbergii, chętnie się stroszy, często dając nam możliwość podziwiania jej bogactwa kolorów i deseni.

WARUNKI HODOWLANE

Chlidonoptera lestoni wymaga podobnych warunków do porównywanej Pseudocreobotra walhbergii.

Karmienie

W naturze jest dobrze zakamuflowana i jest idealną imitacją kwiatów, aby owady zapylające oszukiwały się i podlatywały do niej. Wolą zatem polować na owady latające, ale jeśli są niedostępne, zjedzą również biegające.

Modliszki motylowe preferują latające owady przez cały cykl życia. Nimfy L1 do L2 mogą być karmione muszkami owocowymi D. melanogaster, nimfy L2 – L4 muszkami owocowymi D. hydei, ale również rybikami, nimfy od L5 do Imago – muchami. Dorosłe też chętnie polują na samce, a nawet samice karaczana zielonego. Te modliszki mają silne chwytaki i duży apetyt, dlatego mogą poradzić sobie z dość dużą zdobyczą w porównaniu do ich rozmiarów ciała. Nie będą jednak gonić za ofiarą, ponieważ są owadami czatującymi – jak każdy owad stosujący mimikrę kwiatową lub suchych liści. Zamiast tego wolą pozostać całkowicie nieruchomo, udając część otoczenia i czekać na atak, gdy niczego nie podejrzewający owad przejdzie obok lub skusi się ich wyglądem.

Temperatura i wilgotność

Gatunek ten jest łatwy w hodowli. Na wolności modliszka żyje w ciągu dnia w temperaturach od 25°C do 30°C. W nocy może wytrzymać temperaturę co najmniej 18°C.

Pomimo, że Chlidonoptera toleruje różne warunki wilgotności, zbyt duża wilgotność może być dla nich śmiertelna, ponieważ jest szczególnie podatna na infekcje grzybicze, dlatego, w warunkach hodowlanych, zapewniamy jej wilgotność na poziomie 60% – 70% i dobrą wentylację (podobnie jak Hymenopus coronatus). 

Jak większość modliszek udających rośliny, chętnie będą korzystać z wystroju w terrariach i wpływa on pozytywnie na ich poczucie bezpieczeństwa, zaś nie jest koniecznością. Dedykujemy im terrarium 15/20 cm, minimalnie 10/15 cm z wystrojem tropikalnym. W przypadku, gdy wykonujecie go sami, dla nimf należy – jak zawsze – przemyśleć układ roślin i konarów, aby nie zakłócały poprawnych wylinek (usuwamy niskie liście z roślin, chyba, że są zbyt wiotkie, aby były kuszące do wylinek w wyższych stadiach, nie układamy konarów pod skosem, tylko w pionie, ewentualne rozgałęzienia poziome mogą pozostać tylko na wysokości umożliwiającej bezpieczną wylinkę pod lub nad nimi). 

Hodowla grupowa

Samicom Chlidonoptera zdarza się kanibalizm seksualny częściej, niż ich kuzynkom. Nimfy mają znikomy kanibalizm aż do czwartego stadium rozwojowego. Samce można trzymać w grupie do Imago.