Blepharopsis mendica – Egipska modliszka kwiatowa

Opis

OPIS GATUNKU

Blepharopsis mendica to gatunek modliszki z rodziny Empusidae, występujący w Afryce Północnej, częściach Morza Śródziemnego, Bliskiego Wschodu i południowej Azji oraz na Wyspach Kanaryjskich. Jest to jedyny przedstawiciel rodzaju Blepharopsis. Nazwy zwyczajowe tej modliszki to: Egipska modliszka kwiatowa, modliszka ostowa i modliszka arabska.

W pokazie dejmatycznym (ostrzegawczym) dorosły osobnik obraca głowę i klatkę piersiową na bok, ukazując jaskrawe kolory po wewnętrznej stronie przednich chwytaków i na spodzie tylnych skrzydeł, a skrzydła lekko rozpościera za tułowiem, co sprawia, że wydaje się duży i groźny.

Gatunek ten żyje na obszarach lądowych, takich jak roślinność zielna, np. afrykański ostrożeń (oset) i kolczaste krzewy. Ich kolor sprawia, że dobrze naśladują liście „ostów” lub suchych krzewów oraz innej roślinności, specyficznej dla terenów pustynnych i półpustynnych.

Wielkość samic to około 6 cm, samce są podobnej wielkości, choć smuklejsze.

Ciekawostki

Samiec ma coś w rodzaju „włosków” na czułkach, których nie ma u samicy. Wychwytuje nimi feromony samic nawet na kilka kilometrów.

Warunki hodowlane

Modliszkom tym należy zapewnić siatki lub patyki do poruszania się, gdyż – jak wszystkie empusy – nie posiadają one przyssawek na chwytach, zatem nie potrafią chodzić po śliskim. Ponieważ tej modliszce nie trzeba zapewniać wysokiej wilgotności, najlepiej sprawdziłaby się woliera lub tuba z siatką i wystrojem umożliwiającym modliszce nieograniczone wspinanie. Tej modliszki nie możemy trzymać w temperaturze „pokojowej”. Minimalna, w której rosną i poprawnie trawią pokarm, to 26 – 38 °C (wzrost wraz z kolejnymi stadiami). Temperatura powinna spadać w nocy do 20 stopni. Dobrze znoszą czasowe spadki temperatur nawet poniżej 15 stopni, ale przetrzymywane, zbyt długo, w takiej temperaturze tracą apetyt i padają.

Wilgotność w naszym klimacie, na ogół, naturalnie spada wieczorem do 70%, a wyłączana na noc lampka dogrzewająca również sprzyja wzrostowi wilgotności, zatem to najczęściej wystarczy dla starszych nimf. Małe nimfy powinno się trzymać w wilgotności 45-60% przez cały czas i temperaturze 26-28 °C  w dzień – ich klucie przypada na porę deszczową, (wilgotność, w regionach ich występowania, nie wzrasta powyżej 60% w dzień, zaś jest trochę chłodniej).

Karmienie

Wszystkie modliszki stosujące mimikrę, czyli upodabnianie się do otoczenia, są częściej owadami czatującymi, niż aktywnymi łowcami. Ta modliszka nie jest wyjątkiem, zaś jest najbardziej aktywna z rodziny Empusidae i nie jest tak wybredna, jak jej „krewni” Idolomantis diabolica, czy Gongylus gongylodes. Jest mniejsza od pozostałych przedstawicieli swojej rodziny, zaś zdecydowanie masywniejsza i apatyt jej dopisuje. Preferowane są dla niej owady latające jak muszki owocówki dla nimf, muchy, czy ćmy (np. barciaka), zaś lubi także karaczany tureckie, czy thermobia domestica. W wyższych stadiach można ją też karmić, dopasowaną do nich rozmiarem, szarańczą. Aby cieszyć się zdrowiem owada pokarm musi być zróżnicowany.

(Zauważyliśmy, że są mało zainteresowane karaczanami zielonymi. Prawdopodobnie z powodu zbyt dużej zawartości wody w ich organizmach. Nasze modliszki łapały je i wyrzucały 🙂 W końcu – w naturze – nigdy by się nie spotkały ;))

Łatwość hodowli

Modliszki te są łatwe w hodowli amatorskiej i wybaczają dość dużo błędów hodowlanych. Trudność pojawia się przy rozmnażaniu. Samce mają bardzo krótki okres, w którym są zainteresowane samicami i wymagają wysokich temperatur do kopulacji.

Hodowla grupowa

Wydawałoby się, że skoro to modliszki z rodziny Empusidae, to mogą mieszkać stadnie. Jeśli jednak przeczytaliście już akapit „Karmienie”, to możecie się domyślić, że mała wybredność w karmieniu skutkuje również, niestety, kanibalizmem. Te modliszki rozdzielamy w stadium L2. Najpóźniej w L3, jeśli mają dużo gałęzi i zakamarków. Nie nadają się do hodowli grupowej.